در قدیم نیاکان ما شادترین مردم بودند و همواره جشنهایی را برگزار میکردند و هر جشن دارای قوانینی خاص بوده که ربطی با هیچ نوع دینی نداشته و همه از دیندار و بی دین میتوانستند در کنار هم آن را انجام دهند. ما ایرانیان هر روز از ماه را به نام یکی از فرشتگان خود می خواندیم.سال دارای دوازده ماه و هر ماه سی روز که هر روز دارای نام خاصی بوده اند و وقتی نام ماه و روز همزمان میشده است جشنی را برگزار میکردند ولی متاسفانه به دلایل تاریخی به دست فراموشی سپرده شد.امروزه ما نسل اهورایی وظیفه داریم کشورمان را دوباره آباد کنیم.در ضمن این تارنما سعی کرده تا یکی از کاملترین و بهترین مطالب در زمینه معرفی جشنها را داشته باشد پس دعوت میکنیم از شما دوستان که اگر موضوعی را در مطلبهای فوق نیاورده ایم و می تواند مطلب را کامل کند بگویید.لطفا
نام هر کدام از روزها هم: 1.هرمزد .2.بهمن .3. اردیبهشت 4. شهریور .5 سپندارمذ .6.خرداد .7. امرداد .8.دی به آذر .9.آذر .10.آبان 11.خور .12.ماه .13.تیر .14.گوش .15.دی به مهر .16.مهر .17.سروش .18.رَشن .19.فروردین .20.بهرام 21.رام .22.باد .23.دی به دین .24.دین .25.اَرد .26.اَشتاد .27.آسمان .28.زامیاد .29.مانتره سپند .30.اَنارام. 31.اوراد(روز زیادی)
جشنهای بهمن ماه
دوم بهمن مصادف با بهمن روز: بهمنگان
پنجم بهمن مصادف با سپندارمذ روز: نوسره
ده بهمن مصادف با آبان روز: جشن سده و جشن کوسه ناقالدی
پانزدهم بهمن مصادف با دی به مهر روز: جشن میانه زمستان
بیست و دوم بهمن مصادف با بادروز: جشن بادروزی و بازار جشن
سی بهمن مصادف با آنارام روز: جشن آبریزان یا آفریجگان
بهمنگان:
بهمن نخستین آفریده ی اهورامزدا است از این روی پس از نخستین روز که هرمزد روز است دومین روز هر ماه را در تقویم بهمن می خوانند و به مناسبت همزمانی نام روز و ماه بهمن جشنی به نام جشن بهمنگان گرفته میشود. بهمن در اوستایی: « وُهومَنَه » و در پهلوی: « وَهمَن به معنای اندیشه نیک است بهمن بعدها یکی از امشاسپندان شده است.
امشاسبندان بهمن از بزرگترین امشاسبندان است و از دیدگاه معنوی منش نیک را می توان برای انسان به عنوام مشاور شناخته شود.بهمن پیام آور زندگی و دارایی است و با حضور مداوم او سود زیاد مادی و معنوی حاصل میگردد.
تاریخچه:
این جشن برای فراموشی کینه ها عقد ها و همبستگی و انساندوستی بوده که ریشه آن هنوز در ما وجود دارد.
میگویند برپایی و انجام آداب و رسوم این جشن منسوب به وزریر خردمند ویشتاسپ شاه به نام جاماسپ است و اعتقاد بر این بود که این روز پرشگون و پربرکت است.مردم آن را به فال نیک می گرفتند و در انجام کارها در این هنگام سودمند میشمردند.
بزرگترین اندیشمند تاریخ " زرتشت پاک" نیز در گاث های خود از نام بهمن بسیار استفاده کرده و در جایی میگویید:
« و ترا پاک شناختم ای مزدا اهورا آن گاه که بهمن به سوی من آمد و از من پرسید که هستی و از کدام کس هستی؟»
چگونگی انجام جشن:
این جشن از لحاظ کاربرد اجتماعی جشنی است که همیاری مردم با یکدیگر و اظهار شادمانی و نواختن موسیقی و خوشحالی و نشاط همگانی را در بر داشته است.
در اکثر خانواده ها و مجامعی که برای تجلیل و شکوهمندی این جشن گرد هم می آمدند سور و مهمانی گیرایی برپا می شد.
این جشن شناخت بیشتر از گیاهان دارویی است.در این روز آشی به نام دانگو به صورت گروهی پخته می شده است که نام دانگو / دانگی برگرفته از همین سنت اشتراکی است.در این روز سپند را با شیر می خورند و از تمام میوه ها در جشن استفاده می شده. انواع غذا ها و گوشت ها را می پزند.
شعر
شعرا برای خجستگی و فرخندگی بهمنگان اشعار زیبایی سرودند که می توانیم امروزه از آن به عنوان تبریک گفتن به هم در پیامک ها استفاده کرد.
فرخش باد و خداوندش فرخنده کناد
عید فرخندهی بهمنگان و بهمن ماه
(فرخی سیستانی)
*
بجوش اندرون دیگ بهمنجنه
بکوش اندرون بهمن و قیصران
( منوچهری دامغانی )
*
وهمن مهربون (بهمن مهربان)
وهومنه ماه ره برکت بسیاره
جشن وهمنگون زرتشت یادگاره
اهورا مزدای صفت اَیاره
فرشته ی تسکین زندگی اویاره
وهمنه ماه ورف و ولرش چه خاره
برکت تابستون و فصل وهاره
وهمن اَر نواره کار همه زاره
اوی زندگی امید کشتکاره
خجسته بوئه جشن وهمن شماره
مهر و محبت لطف هاکنین اِماره
در پایان برگزاری صمیمانه این گونه جشن های شادی آفرین درس یگانه شدن" باهم بودن " گروهی زیستن " ما شدن" به درد هم رسیدن و از حال یکدیگر آگاه شدن" آسوده و با آشتی زیستن را به ما می آموزند و بنای جامعه را استوار و با ثبات می سازد.
در نتیجه با استوار شدن بنای زندگی گروهی و هم بستگی راستین انسانها برخورداری از سالم زیستی بدون دلهره زیستی و بهره برداری از مواهب طبیعت را به علت فزونی کارایی کسب تجربه همگانی آفرینش و اندیشه وری فزونی می بخشد.
پایدار و پاینده باد جشن ها و سنت های گسترده ی مهر و دوستی و سازنده ی جامعه ی هم بسته و آسایشگر قرون اعصار این مرز و بوم.
نوسره: پنج روز پیش از جشن سده برای رسیدن سده جشنی به نام نوسره میگیرند.
10بهمن آبان روز جشن سده
در چهلمین روز پس از شب یلدا (زایش خورشید)برابر با آبان روز در ماه بهمن است.
سدک بزرگترین جشن آتش ایرانیان که از دیرباز برگزار می شود.
نحوه برگزاری:
اندر شبش که میان روز هم است و روز یازدهم آتش زنند به گوز و بادام و گردبرگرد آن شراب خورند و لهو و شادی کنند و در این جشن گوسفند و گاو و مرغ را بریان کردند و مجلس های زیادی برپا کردند.
و اما سبب چنان است که از او تا نوروز پنجاه روز است و پنجاه شب و صد روز از زمستان بزرگ گذشته.
منابع: تمامی کتابها منابع خود را از اوستا و تاریخ نویسان بعد از آن و در دورهای حمله اعراب بوده/ کتاب از نوروز تا نوروز از کورش نیکنام / جشن های ملی ایرانیان از رضا دشتی / آیین های باستانی در دیار تبرستان از محسن مجیدزاده رجبی / جشن ها و گردهمایی های ملی ایران باستان از رضا مرادی غیاث آبادی / جشن های ایرانی از دکتر پرویز / و به همراه تالیف نویسنده تارنمای نسل اهورایی zadrakarta
Nasleahurai.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر